به گزارش شاهو خبر؛ با اعلام استعفای -شاید هم برکناری- "ناصر شفیعی" در پایگاه اطلاع رسانی شهرداری کامیاران مطلبی تحت عنوان "نگاهی کوتاه به فعالیت های فرهنگی سال93 شهرداری" آمده است.

گرچه بسیاری از این امور در بحث فرهنگی هیچ جایی ندارند، اما این مطلب بهانه ایی شد برای درج نکاتی چند در مورد نقش شهرداری ها در سامان دادن به امور فرهنگی و شهرسازی در دنیای امروز و نیز توجه شورای اسلامی شهر برای انتخاب شهرداری که بتواند با توجه به مشکلات خاص شهر کامیاران، اندکی به این شهر از لحاظ شهرسازی و فرهنگی برسد.

همان گونه که از نام این نهاد عمومی بر می آید، "شهرداری" باید به تمام امور شهری برسد تا بتواند مجموعه ایی با توانمندی های منظم فرهنگی، هنری و بر اساس شاخصه های تعریف شده برای ساختار شهری را در منظر دید بیننده قرار دهد.

آیا شهرداری کامیاران در طی 50 سال شهر شدن خود توانسته است این واقعیت شهرسازی را به منصه ظهور برساند؟

اگر نگاهی کلی به شهر کامیاران داشته باشیم، با داشتن سازه های ساختمانی بدون نمای مناسب، جمع شدن کوچه های حلزونی تنگ و باریک در اکثر مناطق شهر بدون آن که خیابانی از آنها گذشته باشد، متمرکز شدن بازارهای شهری در یک دو خیابان و بی بهره ماندن دیگر نقاط شهری از درآمدهای مناسب و شیوع کسادی بازار در اکثر نقاط شهری، نداشتن میادین مرکزی، ترافیک بالا و سردرگم و کلاف مانند در مرکز شهر، نداشتن پارک سوارهای لازم به خصوص برای شهرک های اقماری اطراف شهر و دهها مسئله و معضل بزرگ و کوچک دیگر، از جمله مشکلاتی است که هیچگاه هیچ شهرداری به آنها رسیدگی ننموده است.

شاید گفته شود شهردار به تنهایی توانایی انجام این امور و حل معضلات شهری را ندارد، زیرا هر کدام از این معضل ها خود تخصص خاصی را در جهت رفع آن می طلبد؛ دقیقا این همان مسئله ایی است که مدنظر این یادداشت است.

مجموعه شهرداری باید دارای مهندسین توانای شهری و شهرسازی، عمران و معماری و همچنین همکارانی گرافیست، طراح سازه های شهری، نقشه کش های مجموعه های فرهنگی هنری شهری و دهها نوع امور هنری دیگر باشد که بتوانند در کنار هم و با استفاده از علم، آگاهی و خرد جمعی شهری، امکانات حداقلی و مناسب زیست را برای شهروندان فراهم نمایند.

آیادر شهرداری کامیاران از این گونه افراد خبری هست؟

قطعا اگر حتی یک مهندس نیمه کاردان یا هنرمندی تجربی در این مجموعه وجود داشت _ شاید هم باشد اما اجازه کار و خود نشان دادن را به این افراد که در حاشیه قرار گرفته اند طبق سیاست های خاص شهرداری داده نشود- هیچ وقت اجازه نمی داد که در طی ایام نوروز سال جاری تمام در ودیوار شهر را به رنگی منزجر کننده، بدریخت، توهم آور، لجنی و لجام گسیخته آلوده نمایند.

رنگی به قرمزی مرداب های هزارساله چنان به جداول و در و دیوار شهر کامیاران زده شده است که هر بیننده را وادار به سرسام می کند.

نگارنده در طی مصاحبه ایی که با شهردار مستعفی داشتم، از وی درباره این رنگ آمیزی ناهنجار پرسیدم که در جواب گفت"به علت وجود قوطی های فراوان رنگ قرمز در انبار شهرداری، برای این که از بین نروند مجبور شده ایم برای فضاسازی از این رنگ ها بهره گیریم"!

به نظر شما، آیا این می تواند استدلال خوب و قویی برای این رنگ پاشی ناشیانه در کل شهر باشد؟

درهمان گفت و گو، سوالی دیگر از شهردار درباره عدم رسیدگی فرهنگی به مجموعه شهری کامیاران شد که وی در جواب گفت" به علت این که اکثر کارمندان شهرداری از اعضای خانواده و نزدیکان دوره های مختلف اعضای شورای شهر هستند، طبعا هیچ یک تخصص خاصی نداشته و صرفا به خاطر نزدیکی با اعضای شورای محترم شهر، ساختار کارکنان اداری و عملیاتی شهرداری کامیاران و زیر مجموعه های شهری آن بدون تخصص مانده است.

البته عینیت این گفته شهردار را می توان در شهرداری کامیاران مشاهده کرد؛ آقای فلانی که حتی دوره دبیرستان را به پایان نرسانیده در پست شهری مهمی میز نشین شده و فلان خانوم چونکه لیسانس کتابداری داشته و بیکار بوده از طریق پدر، برادر و یا... به پستی دیگر گمارده شده است!

اگر چه شهرداری از مجموعه وزارت کشور خارج شده و به عنوان نهادی عمومی زیر نظر شورای اسلامی شهر فعالیت دارد اما پسندیده است که "خانه دوم" بعضی از آقایان اعضای شورای شهر شود؟

فرمانداری کامیاران و استانداری کردستان به عنوان متولیان حکومتی باید به این معضل و مواردی دیگر که درج می شود، توجه نمایند و برای سامان بخشی به آن تلاش تدبیری بیندیشند و امیدی تازه روانه اذهان شهروندان کامیارانی بنمایند؛

چرا باید در شهرداری کامیاران با افرادی سروکار داشته باشیم که هر روز رفتگران را برای تمیز نمودن کوچه ای که خود در آن منزل دارند گسیل می دارند اما حاضر نیستند حتی یک نفر را برای پاکسازی پیاده روهای پر از خاشاک و گیاهان خودرو خشک شده "خیابان میثم" بفرستند که حالا کمربندی شهر شده و روزانه هزاران خودرو شخصی وعمومی از آن می گذرد وسرنشینان آن بالطبع فقر فرهنگی، مالی و حتی بی توجهی محض مجموعه شهرداری را نظاره گر می شوند.

به هر تقدیر اعضای شورای اسلامی شهر کامیاران باید برای انتخاب شهردار جدید، هنر خود را نشان دهند و دیگر شاهد این نباشیم که از مجموعه های آموزشی یا خانوادگی فردی را به عنوان شهردار معرفی نمایند.

درست است که بعضی از آقایان شورای شهر خود کارنامه پرباری دارند!، ولی دیگر شهروندان کامیارانی و به خصوص فرهیختگان فرهنگی، علمی، اداری، دانشگاهی و... نباید شاهد اشتباهات خُرد و کلان شما باشند.

می توانید با انتخاب فردی کاردان، اصلح، کاربلد و متخصص، مقداری از شائبه های درست یا نادرست را از خود دور نمایید.

انتهای پیام/ف